De afgelopen 3 weken zijn als een film voorbij gegaan, een ver van mijn bed show, iets wat iig niet mij overkomt maar een of ander persoon daar ver achter de horizon. Een van de redenen denk ik is het gebrek aan je echt ziek voelen, ik verlies geen gewicht, ik heb nog eetlust, ik zit niet depressief in een hoekje of ligt dagen en nachten op bed, en ach, die diagnose die hangt wel ergens boven je hoofd maar die was al wel bekend toch, nu alleen nog een kwestie van beginnen en we zijn patient.
Maar ik ben al patient, ik ben ziek, en niet zo’n beetje ook, de pijn wordt weggedrukt met morfine, de hoest door codeine (niet echt succesvol maar toch), voor de koortsaanvallen is er ons aller vertrouwde paracetamol en sinds kort weer een antibioticum tegen de ontsteking in mijn long. Ik lig het liefst op bed zodat ik niet hoef te hoesten, ik probeer zo min mogelijk te bewegen tegen de pijn, en dat slapen gaat erg lekker moet ik zeggen.
Is dit alles nou zo erg? Nee, het is goed, ik ben blij, blij dat ik niet heb hoeven vechten om te worden behandeld in het AVL, gewoon hup je komt bij ons, want bij ons ben je op de beste plek, geen gerompslomp, we versnellen even wat procedures, ze praten met je op een manier dat je hoort te praten met een patient, met respect, duidelijk en met een visie. Ik voel me er patient, geen nummer, geen leeg hulsel, geen protocol nummer 124536.
Ik heb vandaag mijn eerste tattoo’s gehad en mijn lichaam is getekend met permanent markers, een indicatie hoe serieus ze alles nemen want langs al die puntjes en lijntjes gaan ze me behandelen, gericht, met precisie. Ik krijg 24 dagen lang (5 weken) elke dag chemo gevolgd door bestraling, mooie folders die het beschrijven ik zal thuis zijn werkend naar het resultaat, het resultaat wat moet leiden tot het inkrimpen van de tumor zodat deze operatief kan worden verwijderd.
Ik voel me patient, eindelijk
Remon, ik ben blij voor je dat het vandaag zo goed ging! Ik had Leonie vanmiddag aan de lijn en zij had hetzelfde gevoel als jij. Dat is goed! Ik hoop dat je je deze week ook weer wat beter gaat voelen, zodat je volgende week tegenaan kan. X Esther
Ik heb het gelezen. Ben blij dat jij blij bent, ben blij dat je bij het AVL terecht kunt én ben blij dat het wachten nu voorbij is en het knokken begint. En verder ben ik nu even inspiratieloos. Ik denk van alles; vooral van die ongepaste dingen. Ik heb zó weinig verstand van & ervaring met kanker, dan ik een complete n00b genoemd mag worden. Ik ga het vast allemaal nog wel een keer vragen. Maar nu even niet. Jij gaat toch nergens heen, dus ik heb nog wel ff een poosje
Dus voor nu: als er iets is dat ik kan doen om op welk moment dan ook het leven voor jullie iets gemakkelijker of leuker te maken, zeg het dan. Ik sluit hiermee waarschijnlijk aan achter een hele lange rij, maar ik wilde het toch even gezegd hebben.
Lieve beiden; recht vooruit! Dikke :*
Meneer de “patient”, wat fijn dat je zonder al te veel rompslomp daar waar je het meeste vertrouwen in hebt terecht kan! Respect hoe je dit alles naar ons toe weet te verwoorden ook. Moest effe kijken bij je of het was gelukt met het AVL voordat ik ging slapen om morgen weer redelijk fris naar het voor jou ook zo vertrouwde kantoor te gaan. Ik ben blij dat ik het gelezen heb, want het is fijn voor jou en Leonie dat je je serieus genomen voelt en geen nummer.
Voor wat het voor je waard is, we leven op kantoor allemaal met jullie mee en we will keep our fingers crossed voor het goede aanslaan van de behandeling! Blijf alsjeblieft strijdvaardig en zet hem op! Groetjes van ikke!
Wat een opluchting dat je direct bij het AvL terecht kunt en daar in ieder geval met respect en met goede zorg wordt behandeld. Je hebt nu ook mooi een week om je goed voor te bereiden op wat komen gaat. Gezond eten, goed rusten, knuffels en bemoedigende woorden in je opslaan.
Hopelijk verveel je je niet, anders moeten we volgende week als je je goed voelt maar een eigen pubquizje in elkaar draaien ;o) Dikke knuffels voor jou en Leonie xxx
Ik ben blij voor jullie dat het bij het ALV zo goed ging. Tenslotte is vertrouwen in je artsen & hun behandelplan al een grote stap richting genezing! En natuurlijk hartstikke goed dat de behandeling nu snel kan beginnen ook. Stay strong! /hugs
Wat goed nieuws dat je terecht kunt in het AVL. En patient bent met uitzicht op een goed behandelplan. Het is niet niks om op andere te moeten vertrouwen, dan wil terecht waar je zelf het meeste vertrouwen in hebt. En zoals je zegt is het nu een kwestie van beginnen, op weg naar het resultaat. Je bent vandaag letterlijk getekend. Laten we afspreken voor een heel lang leven. Zet ‘m op… Ruud & Linda
Hoi Re, dank voor dit blog, vandaag alles gelezen en fijn om zo op de hoogte gehouden te worden. Je verwoordt alles inderdaad heel knap – realistisch en zelfs humoristisch. Ik vond het ook heel fijn dat ik even langs mocht komen vandaag. Je gaat dit gewoon doen, stap voor stap richting 100% genezing, met als eerste en belangrijkste stap inderdaad dat rotding letterlijk klein krijgen. En dan weg ermee. Je bent nu in de allerbeste handen, namelijk in het AvL!! Hang in there, jullie beiden. Annemieke