pencoaster
Header

Revalideren is zo gek nog niet

april 13th, 2012 | Posted by Re in Pencoaster

Hallo allemaal, het is alweer een tijdje geleden dus dat vraagt dan maar weer om een update.

De pasen is geweest, of kerstmis light zullen we maar zeggen aangezien de temperaturen wel te vergelijken waren en er ongeveer net zoveel wordt gegeten en gedronken, en dat allemaal om te vieren dat we iemand genadeloos aan het kruis hebben genageld om er een leuke klucht van te maken waar Hans Klok een puntje aan kan zuigen. het breekt het jaar ook wel lekker en zo zien we de familie weer eens. Aan mijn kant betekent dat zo’n 32 man/vrouw als ik het goed heb, soms komt er weer eentje bij of valt af maar volgens mij is het de laatste tijd flink stabiel en voor een eventuele uitbreiding zal nog even gewacht moeten worden. Aan de andere kant van de familie waren we met z’n 5-en uit een potentieel van 10 als ik het goed heb, een getal wat de laatste tijd toch significant is gedaald maar nu toch ook weer mooi stabiel is, mooi om te zien dat een verrassingsbezoekje zoveel vreugde kan geven. Het was fantastisch om gewoon weer mee te maken, iedereen weer te zien en te spreken. En natuurlijk was er veel te bespreken ondanks dat jullie blijkbaar toch alles lezen, het doet me in ieder geval goed om te weten hoeveel mensen aan je kunnen denken en hoe ze je van een afstand kunnen steunen. Al met al met weer 500 km rijervaring achter de kiezen een lang weekend om niet te vergeten.

Ondertussen gaat het gewone leven natuurlijk ook weer door en daarmee de revalidatie, en ik wil altijd vooruit, mezelf doelen stellen die veel te hoog zijn en daar ben ik dus nu hard tegen aangevallen. Door de operatie ben ik een klein deel van mijn longen kwijtgeraakt, zeg maar ongeveer 1/3de van mijn rechterlong, op zich daalt mijn capaciteit daardoor met slechts 1/6 dus dat zou mee moeten vallen, toch. Daarom dus lekker vette doelen gesteld vooral op loop en ren gebied. Nou valt dat lopen nog wel mee omdat je daar niet zo snel in zuurstofschuld komt (zuurstofschuld?.. say what?… dat je niet genoeg zuurstof opneemt dan als je verbruikt dus, je zuurstofsaturatie gaat dan omlaag)  mijn longen kunnen dat dus prima aan. Maar vorige week eindelijk op de lopende band een stukje mogen rennen want een van die doelen is dat ik een leuk rondje om het vondelpark kan rennen zodat ik ook weer lekker kan gaan squashen. Na 2 minuten op langzaam tempo was ik helemaal kapot, althans ik had het nog niet echt door maar ik zat flink in de zuurstofschuld (normaal heb je een zuurstof verzadiging van 95-98%, en ik zat tegen de 80% aan), niet zo erg natuurlijk maar ik was niets meer waard en moest ook halverwege de ergotherapie die daarop volgde gewoon stoppen omdat ik de energie niet meer had. Ook de dagen daarop was ik niet echt veel waard. Dus de grote les hieruit is natuurlijk dat ik niet zo hard van stapel moet lopen, dat ik het vooral langzaam moet opbouwen, niet te snel willen ook al zeggen mijn hersenen dat het allemaal veel te langzaam gaat. Ik blijf een persoon die een ontzettend zware operatie gehad heeft nav een longtumor, dat wil ik (gelukkig) nog wel eens vergeten, ik wil dat gewoon achter me laten, de geschiedenisboeken in laten verdwijnen zodat het ergens op een zolder ligt te verstoffen (ja ma, ik weet nog niet wat ik met die spullen ga doen), de eeuwige jachtvelden op met die kanker, hup foetsie weg. Maar helaas is dat niet zo, en ach, ik kan nu een verhaal vertellen, dat is dan ook wel weer zo.

You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 You can leave a response, or trackback.

2 Responses



Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML tags en attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>