Dat is wel het devies, ik wil meestal alles veel te snel, heb ook het idee dat  ik mijlen ver voor lig op de gemiddelde pancoaster patient maar dat is geen reden blijkbaar om het toch rustig aan te blijven doen.

Het is leuk dingen te ondernemen, vorige week gewoon doodleuk in de auto gestapt (dat ding staat toch maar een beetje te pronken buiten zonder dat iemand er naar omkijkt) en lekker naar de moeders geweest. Met de mijne gaat het wat minder, de Myastenie is weer wakker, net nu het eigenlijk best fantastisch ging, dus maar ff afwachten hoe dat gaat. Ook staan er de komende week spannende tijden aan te komen met hopelijk wat positieve diagnoses voor de partner van mijn moeder (vriendje kun je niet echt zeggen hier natuurlijk, klinkt gewoon vreemd). bezoek aan andere mamma was natuurlijk altijd gezellig, opa kwam ook langs en die had ik al heel lang niet gezien, mooi te zien dat daar nog genoeg pit in zit.

Verdere tripjes natuurlijk ook gedaan, lekker op bezoek geweest op mijn werk, strategisch op een vrijdag zodat er niet al te veel mensen waren, maar toch apart om daar weer te zijn, gewoon sinds oktober niet meer geweest (nou ja behalve een keertje onderweg naar de borrel) maar ik voel het in ieder geval weer kriebelen, ik ga een leuke functie vervullen naast wat ik altijd al gedaan heb, dus ik moet me weer eens gaan inlezen in de wereld van diabetes.

Het weer buiten is nu natuurlijk fantastisch, naast het vele lopen wat ik moet doen om weer een beetje conditie te krijgen is het natuurlijk prima vertoeven in het Vondelpark, lekker in het gras of op een terrasje, helaas nog niet aan de alcohol want dat schijnt toch niet echt tof te zijn samen met de tig verschillende pillen die ik moet slikken. Volgende week weer een afspraak met de pijndokter en dan maar kijken of ik iets kan verlagen qua morfine want daar zit ik al sinds begin oktober aan en ja het is nog steeds verslavingspil numer 1 in de wereld, vandaar dat ik niet zonder kan (hihi zei de verslaafde). Ik ben wel eens mijn pillen vergeten in te nemen op tijd en dan ga je toch wel allerlei dingen in je lichaam voelen waarvan je geen benul had dat die zeer konden doen.

Maar goed, komende maand maar eens een paar (nou ja een paar paar) schoenen aanschaffen, 1 paar voor squash want een van de doelen is om toch dat weer op te pikken (ik ben mijn linker arm en schouder echt wel vet tof aan het trainen), een paar om proberen te gaan hardlopen (ja ja ik en hardlopen ha ha, ik mag dat niet eens van de dokter ) en nog een funky paar voor de fun, ik lijk wel een wijf…

Dus… zonnebril op (of is het zonnenbril tegenwoordig) (tegen de zon maar ook tegen dat luie oog) en lekker veel plannen maken want daar gaat het uiteindelijk om, ik kan plannen maken, vooruit kijken en weer hopen op bepaalde dingen, een beter gevoel bestaat er niet