Gewoon omdat het kan!

Het gaat redelijk goed, zelfs de slokdarm houdt zich rustig, heb ik nu zoveel mazzel of is het gewoon een indicatie dat ik hier veel te jong voor ben.

Ik begin ook sergeant hoestproesttoeter door te krijgen, prednison houdt hem binnen de lijntjes maar aldaar kan hij me toch als een beest tekeer gaan. Minder praten heb ik gemerkt, dan denkt hij dat ik slaap of zo. Helaas vindt sergeant het heerlijk als er iets plots veranderd, dan is hij er als de kippen bij. Uitslover.

Ik leef van dag tot dag, maar vandaag werd ik even een paar weken na de operatie gegooid, of ik mee wil doen aan een wetenschappelijk onderzoek. Mijn enthousiaste ‘Ja’ was iets te snel, het wordt een echt dilemma zal ik je alvast zeggen. Ik ga eerst wat meer info opzoeken. Spannend hè?

Radiotherapeute had goed nieuws, die Tyfus Tumor heeft aardig wat klappen gehad, zit met een kapotte lip en gescheurde wenkbrauw in de hoek van de boksring. De rondemiss heft het bordje met nummer 16, op naar de volgende ronde.