Vandaag was het weer een kleine mijlpaal die werd bereikt, 12de dag chemo/bestraling, 12x een infuus met puur gif (in lage dosis, dat dan weer wel), 12x een bestraling die de stoerste cellen doet verschrompelen, en dat dus nog 12x, we zijn over de helft en ik mag me tot nu toe gelukkig prijzen, wat slokdarmklachten en dat is het wel. De therapie schijnt wel aan te slaan al is het erg vroeg om dat te zeggen, wel zijn ze bij de bestraling over gegaan op een zogenaamde “online” screening, hierbij kijken ze voordat ze gaan bestralen naar de scan en passen ze meteen het te bestralen gedeelte aan (die Tyfus Tumor is dus in beweging, een blijkbaar goed teken), klinkt spannend, maar in feite wil je natuurlijk ook dat ze het juiste gebied blijven aanpakken, en niet dat stukje er net naast.

Vandaag ook weer een heel belangrijk gesprek gehad, weer een echte eye-opener, eentje die je weer bam met 2 voeten in de realiteit zet, komt u maar,… met de chirurg dus. Zij zal verantwoordelijk zijn voor het verwijderen van meneer Tyfus Tumor samen met nog zo’n 5-6 extra chirurgen, dus ja de operatie zal een druk feestje worden. En wat voor een operatie wordt het, ik zal nog niet in alle details treden maar als alles goed gaat en de kanker is in zoverre gekrompen dan gaan ze opereren, zo ongeveer midden januari staat het in de planning, lekker met een mok warme chocolademelk, ik zal een paar ribben kwijtraken, mijn rug zal een slagveld zijn en ik zal 3 maanden moeten revalideren, waarna het afwachten is of alles natuurlijk nog wel functioneert zoals het moet. Een erg geruststellende gedachte, eenmaal geopereerd zal de kans vrijwel 0% zijn dat de kanker weer terugkomt, dat is pas een prognose waar je U tegen zegt. Dus ja we gaan natuurlijk vol voor die operatie, toch?

Trouwens wel een beetje spierpijn, gisteren de stoute schoenen aangetrokken en Leonie mee uit eten genomen, jaja lekker naar de Mac Donalds, romantisch toch? We zijn er lekker naartoe gelopen, een happymeal en een big mac menu met extra big mac en een vanille shake (ze hebben de chocolade niet meer grrrr prutsers), dat was het wel en het smaakte best goed, iig weer genoeg kcal binnen dacht ik zo. Ik had alleen 3 weken niet meer zulke afstanden gelopen, dat voel je wel, maar geeft me alleen maar meer motivatie om straks weer volledig op sterke te revalideren, ik wil die spieren terug!