Je kent die cinematografische shots toch wel, veel gebruikt in videoclips en documantaires om de tijd door te spoelen. Een persoon staat op een groot plein, of gewoon ergens (maar laten we even het plein nemen, beetje groot, nee groter…) Daar staat hij in zijn eentje, en de wereld om hem heen speelt zich in een soort fast forward af, een mierennest van beweging terwijl de persoon in het midden daar staat, leunend tegen een lantarenpaal. De dag breekt aan, middag en weer nacht, met alle lichtjes etc…

Zie je het voor  je?

Het leven gaat door al staat het voor mij sinds begin oktober zo goed als stil, een aparte gewaarwording want hey, wie ben ik om al het leven op aarde even stil te  zetten (zou wel een leuke fantasie tot werkelijkheid maken, maar dat terzijde). Mensen werken door, leven door, revalideren (kusje, moeder), ontmoeten nieuwe mensen, doen nieuwe ontdekkingen, verliezen huisdieren, moeten teleurstellingen verwerken, nieuwe liefdes, ouwe vetes, pijn, liefde, ervaringen. Het leven gaat gewoon door, stopt nooit, voor niemand, behalve even voor mij, althans zo voelt het even. De wereld draait versneld door als een film, gelukkig maar, zo worden tenminste mooie cinematografische gedachten omgezet in realiteit, de echte dagelijkse realiteit. En daar ben ik ook een deel van want hey; ik ga ook gewoon door!