Zo, daar lig ik dan, lekker in mijn ziekenhuisbedje, er staan nog maar 7 pillen in de wachtrij, een glas appelsap, fles sinas en een powerdrink (ja ze zijn gewoon lekker, lekker puh) staan te wachten voordat ik in slaap donder op mijn pammetje.

Om het antwoord maar te geven, dit pammetje zorgt dan wel dat je lekker gaat slapen (maar hey die pil was ik vergeten) maar het belangrijkste is dat als je ‘s nachts wakker wordt je die pil gelijk slikt en gelijk weer in slaap valt, zonder het hoestgedonder van de sergeant… ideaal, het werkte (althans… zie hieronder).

Dus voor de mensen die wat ongerust waren na gisteren… ik ben weer boven Jan hoor, sergeant hoestgeneuzel is flink in de verdediging geschoten en heeft zich aardig teruggetrokken achter de irritatielinies. Het hoesten is er nog wel als een echo in de verte maar veel minder intensief dus kost veel minder energie. Ik heb mijn leven weer terug geloof ik (even klein klapje in het gezicht voor deze opmerking, *pets*).

Nee, er zit nog een klein probleempje in mijn lichaam wat gedecimeerd moet worden, een mooi Engels woord daarvoor is anihilated (leuke band, nee niet die met 2-en), moest ik gewoon even aan denken. Maar nee er zit nog kanker in mijn lichaam en nu hopelijk met sergeant hoestdroeftoeter uit de weg kan ik al mijn energie daar op richten. Het voelt een beetje spooky toch, een stapje te snel naar voren, dus hup gewoon een stapje op de plaats, iets wat ze in het leger wel waarderen.

Roger, over and out

Roger: “huh what?”  (jammer dat tie dood is huh)