ja doei dan…
Het was me wel een jaar moet ik zeggen, en dat zeg ik dan ook. Een jaar waarin de grootste uitdaging van mijn leven zich voorspoedig voltrok, vorig jaar was de sergeant nog vol leven, vol venijn en irritatie, hij wist het leven tot een ware hel te veranderen maar het waren ook zijn laatste daden, dat wel.
Nu is het jaar weer voorbij, de vele mensen die me steunden de vele mensen die genoeg harten hadden om onder mijn riem te stoppen, deze mensen hebben mij door dit jaar heengetrokken, natuurlijk de lieverds in mijn directe omgeving wat harder maar elke inzet was er een om voor op te vrolijken. Dank jullie daarvoor, de kleine dingetjes doen er idd om.
Het herstel en de onzekerheid over wat wel en niet gaat werken is een moeilijke, boosheid, verdriet, onmacht, teleurstelling en onvermogen maar natuurlijk ook hoop, geluk en acceptatie zijn woorden die het jaar hebben gevuld met hun emoties, en het is me een achtbaan van jewelste, maar zoals altijd eindigt zo’n ritje met een kalm stukje uitrazen, de laatste metertjes, strak in de beugels, uitpuffen van het helse ritje hiervoor, de adrenaline door je lichaam is aan het afzwakken, je hartritme daalt weer en je ziet weer de plek waar je ooit begon met deze rit. Je stapt wel uit aan een andere kant een nieuw kant op nar de volgende rit, de volgende achtbaan en de stille hoop dat het volgende ritje misschien iets minder heftig zal zijn. Maar de rollercoasters zijn nooit te ver weg, voor velen zijn het helse ritjes terwijl het leven voortdendert, voor andere zal het vaak niet verder komen dan zo’n bootritje op een meertje, voortkabbelent maar ook zonder helse, intense momenten. Maar nooit weet je wanneer je nou precies ergens instapt en nooit weet je precies hoe de rit gaat verlopen, de verwachting van wat komen gaat klopt meestal niet met de daadwerkelijke rit en meestal zul je blij zijn als het voorbij is, althans…
Maar goed, iedereen bedankt die dit jaar zorgde voor de veiligheidsgordels, iedereen bedankt die met mij deze rit heeft meegemaakt en gaat meemaken, het blijft namelijk wel een achtbaan, zonder misschien de scherpe randjes, 8-voudige spiraal-loop en 20-G-kracht trekkende bochten maar toch een ritje war je nooit altijd zal weten wat er na de volgende bocht zal gebeuren, maar met de veiligheidsriemen en de zekerheid dat er altijd iemand naast je zit om je hand vast te houden zal het een ritje worden waar je vol vertrouwen in zal gaan… en wat komen gaat… het komt
prettig 2013
Een hele dikke kus!
Hé Remon,
De allerbeste wensen voor jullie beiden,
vanuit het altijd gezellige Brabant!!!
Lieve Re en le ,jullie zijn kanjers ,om zo een jaar door tekomen.
leve groet Elizabeth
Lieve Re en liefhebbende echtgenote,
Heb diep respect voor jullie allebei, heb je blog nog niet helemaal gelezen maar wat ik lees zijn pieken en dalen en pijn en onmacht maar ook pure liefde dat alles bijelkaar maakt het toch mooi. Ik hoop dat 2013 voor jullie een heel mooi jaar gaat worden (en uiteraard ook alle jaren hierna)
Gezondheid is een mooi goed zei wijlen mijn oma altijd,dat realiseer je je pas écht als je zelf ziek bent geweest en een proces door moet maken wat je je ergste vijanden niet zou gunnen .
Vanuit het druilerige Zuiden een hele dikke knuffel voor jullie allebei !
dag lieve loeder ;(
Hoi te, ook van ons de allerbeste wensen voor 2013, jij zult er zeker wat van maken, gezien wat achter je ligt zeker.
Ook hier laat je weer zien hoe je bent, mijn zoon waar ik trots op ben. De goede wensen voor dit jaar hebben jullie je al gehad. Meer kan ik niet zeggen. Kus Pa