Ja, dat hadden we vorig jaar niet gedacht natuurlijk bij het zingen van “lang zal die leven, lang zal die leven in de gloria”, dat het zo zou lopen. Het had idd wat minder spannend mogen zijn het afgelopen jaar maar ik heb er natuurlijk erg veel over geleerd, vooral over mijzelf maar ook over mijn omgeving en de mensen daarin. De omgeving zal ook veel over mij geleerd hebben en wie weet iets over de dagelijkse zaken rondom deze ziekte en hoe en wat het allemaal inhoud. Het is ook tof te lezen dat er ook lotgenoten rondlopen die er toch iets aan hebben, al is het maar een beetje een afleiding van de dagelijkse beslommeringen. Want ja, ook al was en is het geen kattepis (kattenpis dan), ik heb wel het idee dat ik op bepaalde gebieden wel de dans ben ontsprongen maarop andere momenten zit ik er nog steeds midden in en ben me nog steeds in het zweet aan het werken met een onbegrijpelijke tango. Hoe het ook zij, een apart jaar is het wel geweest met de hoogste berg tot het diepste dal… Een skiles had een leuk verjaardagscadeautje geweest.
Maar goed, we zijn weer een jaartje ouder (sprak de koningin), wijzer en natuurlijk knapper, echt vieren doe ik het nog niet, dat komt wel weer, eerst maar weer eens verder revalideren met een ochtendsessie fysiotherapie. We drinken er wel een borrel op, proost!
LANG zal hij leven!! Hiep hiep hoera, schat! :*
Bijna dan
Lang zal je leven! Gelukkig maar
Via het hardlooptopic hier terecht gekomen, wat een verhaal! Fijn dat het (relatief) zo goed gaat met je!
Je hebt veel last van de verdwenen zenu(en) maar merk je nog iets van de verdwenen ribben? Heb je nu een gat in je rug of zo?
nee geen gat in mijn rug hoor, daar hebben ze een sort matje overheen gelegd daarna weer mijn schouderblad en een heleboel spieren
Hallo remon, van harte gefeliciteerd en ga voor veel jaren erbij. Het nuchtere en enthoesiasme heb je volop en dat zal resultaat hebben.
Groet, paul