Of iets dergelijks.

Zoals jullie misschien wel weten is de temperatuurregeling in mijn rechterarm naar de filistijnen wat best lastig was zoals ik had ondervonden tijdens de hitte van mijn vakantie in het oh zo zonnige Cyprus (heimwee much?…ja). Maar nu begint het buiten koud te worden en om nog enigszins op de goede conditie te blijven moet er actief gesport worden (passief sporten op de bank is ook geen optie, helaas).

Dus vol goede moed, met mijn nieuwe sportgear, bestaande uit veel te dure nike spullen, inclusief nieuw aangeschafte kekke handschoentjes (sport variant dus), althans eentje maar aan mijn rechterhand want links is al bezet door de iPhone met runkeeper, op weg om record na record te doen sneuvelen in het Vondelpark (dat is wat runkeeper mij telkens verteld… snelste tijd, langste tijd, snelste gemiddelde snelheid, en pace – ja km/u vs u/km oid). Het gaat soms goed, meestal gewoon ronduit klote maar toch wil ik altijd wel weer langer. Maar dat is dus niet echt waar ik het over wilde hebben. De temperatuurregeling in mijn rechter arm, en dan met name in mijn rechterhand, die hand die al atrofisch is geminimaliseerd, ja die dus die is erg gevoelig voor de kou, handschoen of niet, de omgevingstemperatuur is wat mijn hand maximaal kan aannemen, en dat is verdomd koud tegenwoordig. De kou zelf is dan nog niet eens het ergste eigenlijk maar die paar functionele pezen en spieren werken niet zo goed in de kou, stijve onbewegelijke rudimenten zijn het verworden en dat is zo nu en dan lastig.

Opwarmen van die verkleumde vingers gaat gelukkig wel al moet je deze wel een tigtal minuten onder de warme kraan/douche houden. Nou is het geluk dat je meestal na het hardlopen (eufemistische term) je de pestpokken zweet (nou ja, ik wel) maar dat dit dan weer 30 minuten aanhoudt, en zwetend onder de douche is leuk maar je zweet gewoon weer door nadat je klaar benten nee ik ga met mijn verkleumde hand geen koude douche nemen als je dat dacht.

Hardlopen op zondag in het Vondelpark is trouwens niet echt tof, het is eer hordenlopend/crowd surfen over een heleboel verschillende soorten mensen, wat dan weer wel leuk is al ben ik soms best wel eens jaloers op die onbezorgde mensen die lekker op een bankje zitten, sigaretje erbij en geen vuiltje aan de lucht en dat donkere wolkje daar in de lucht valt niemand op, totdat deze de zon blokkeert, dan wordt het frisjes, bezorgde blikken duwen het wolkje voorbij totdat de eerste stralen weer het zilveren lijntje vormen en ieder weer verwarmt.