Ja de echt heftige rollercoasters komen nog, ik denk over precies een maandje dat de rit der ritten gaat beginnen.

De afgelopen paar dagen waren gevuld met ups en downs, bizarre gebeurtenissen en vette verrassingen.

Ik weet nu ook waarom een blog ook lekker makkelijk is en zelfs goed voor me, gisteren voor het eerst weer eens de stoute schoenen aan gedaan en naar de borrel gegaan op mijn werk als een soort surprise act. En dat was het zeker, het is toch fantastisch om ergens te werken waar iedereen zo om je geeft, waar iedereen meeleeft met je ook al zie je ze nooit vaak, waar de baas even langskomt en verrast is dat je er bent en dus zijn speech moet herschrijven. Alleen lastige is natuurlijk dat iedereen naar je toe komt, iedereen wil weten hoe het gaat, wat de status is en wat er gaat gebeuren. Na een uurtje was ik dan ook best wel helemaal op maar ik was blij en gelukkig (mede omdat we allemaal een iPad meekregen als kadootje voor het harde werken dit jaar).

Ook weer voor het eerst auto gereden, oh wat is dat heerlijk om in mijn nieuwe auto te rijden, ja beter als in mijn oude auto die vorige week landelijk nieuws was, je staat toch even gek te kijken als je je oude nummerplaat voorbij ziet komen in een amber alert… de dader is gevlucht in een zwarte sciecento, kenteken 46-LK-GD…. bizar wel om te weten dat deze op elk matrixbord in Nederland te zien was, en dat voor een auto die zo de sloop op kon. Maar goed, lekker een stukje gereden naar het AVL voor controle, en eigenlijk niets te melden bij die controle, alles gaat goed, de sergeant blijft een kloothommel en Wilma een schatje. Qua medicaties ben ik al flink aan het reduceren, nog een aantal pijnstillers en systeemonderdrukkers en dat is het wel.

Gisteren dus weer ff een leuke roadtrip gemaakt, dat was de afgelopen dagen wel anders, ik zit namelijk in zo’n leuke cirkel, zo hard moeten hoesten dat ik mijn ribben kneus die vervolgens gaan lopen irriteren waardoor ik ook weer moet hoesten en dat is af en toe best frustrerend, gelukkig gaat het de laatste 2 dagen weer iets beter, nu doen alleen mijn longen nog zeer (nou ja dat kan officieel niet omdat longen geen pijnreceptoren hebben, vandaar dat je dus ook niet zo snel merkt dat er een tumor in groeit). Hopelijk kan ik nu weer wat gaan wandelen, beetje de benen strekken en wat verder herstellen. Even een bezoekje aan de applestore, zo’n kale iPad is toch ook maar niets.